3 Aralık 2010 Cuma

Parka gittik...

Bugün öğle saatlerinde yeni aldığımız arabana koyup seni,
Tolga dayı ile birlikte parka gittik. Sen her dışarı çıktığındaki gibi uyudun. Biraz güneşlendik, alışveriş yapıp döndük.
Arka yoldan geldik, yol toprak ve taşlı olduğu için epey sarsıldın ama bana mısın demedin...
Eve gelir gelmez gözlerin açıldı, artık mama zamanın gelmişti. Bugün bir şey dikkatimi çekti, dayıyla olsun babayla olsun keyifle konuşuyorken, eğer gerçekte bir sıkıntın varsa, beni görünce veya duyunca bana derdini anlatmaya başlıyorsun, yüzünü buruşturuyor veya ağlıyorsun. Ben senin en kötü anında her zaman yanında olacak olan kadınım çünkü...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder